به نام خدا
اعوذ باالله من الشیطان الرجیم
... و خداوند بزرگتر از آن است که توصیف شود.
شرایط داره طوری پیش میره که دیگه ننویسم! شاید درستش هم همین باشه و از اول هم نباید
می نوشتم.
نمیدانم.
خوب،کمی سبک شدم .
اینکه از معشوق خاکی قراره شبیه سازی کنیم و ادای عاشقای خدا رو در آریم ،شاید روش مشکوکی باشه!
همین طور پر خطر!
اما من می گم اگه عشق واقعا عشق باشه، جای نگرانی وجود نداره.!(سو ء تفاهم نشه،طول مسیر خییییلی آفت داره)
چرا؟!
نگرانی کی به وجود میاد؟
وقتی بترسی از هدفی که داری دور بشی یا منحرفت کنه(این شیطان سوگند خورده ی لا مذهب)
ناراحت نشیا! ولی تا حالا مسلما بارها و بارها سر من و تو از این بلا ها آورده حتی ردپاش رو تو این نوشته ها هم می شه دید.
اما رفیق من! ما قراره وارد مبحثی بشیم که اصلا در حیطه تخصصی این موجود نیست!
ابلیس اگه می دونست عشق چیه، عاشق کیه، و معشوق...
که دیگه کارش به امتناع ،سر پیچی و اظهار نظر نمی کشید.
پس نترس اونجا دیگه بات کاری نداره، یعنی نمی تونه داشته باشه!
چی می خواد بگه وقتی هیچی درک نمی کنه؟
وقتی نمی تونه یه مطلبو بخونه، چطور می خواد توش دستکاری کنه؟
بره گم شه!...اونجا دیگه تویی و ...
این همه بد بختی ازدستش کشیدیم، حالا می خوام یه کم زجرش بدم!
...
می خوام بهش فخر بفروشم...
بهش پز بدم...
با غرور از بالا بهش نگاه کنم و بهش بگم((انی اعلم ما لا تعلمون...)) رو برای من گفت خدام!
(هر چند عملم چیز دیگه ای می گه)
بهش بگم اگه بدونی چه حالی می ده زار زار گریه کنی!
اگه بدونی...!
اگه بدونی...!
ببین منو!
باید سجده می کردی!
...
می خوای دوباره یه کم ادای عاشقا رو در بیاریم؟(اذیت و لذت)
الآن تابستونه.
هوا گرمه. آدم زیاد آب می خوره. یه کم که تشنت می شه بی قراری می کنی. کلا تحمل گرسنگی رو نداری زود ضعف می کنی.!
اِ... ماه رمضونه!
پسر!
فکر کن اذیت بشی چون معشوقت این طور دوست داره!
یعنی با این کارت اونو خوشحال و راضی کنی!(هر چند بی نیازه از عبادات من و تو)
وای! ...تشنگی هم چه حالی داره ها!
"اذیت و لذت توامان" چیزیه که فقط عاشقا می فهمنش! این جاست که شاید جنبه دینی و وجوب امر کمرنگ
می شه:
دین و دل به یک دیدن، باختیم و خرسندیم
در قمار عشق ای دل کی بود پشیمانی
جهان زیبا:
خدای تو چند معشوق دارد؟ نمی دانی ؟... من هم.
اما در اینکه هر انسانی به خودی خود معشوق اوست شک داری؟؟؟
خوب، تو ماندی و معشوق و یک عالم معشوق برای معشوقت!
یرگردیم به خاک:
معشوق معشوق تا وقتیکه مانع رسیدن به خود معشوق نباشد، یا تو و او را از هم دور نکند، دوست داشتنی است. نه؟!
در خیابان راه می روی، انسانی را می بینی. نمی شناسی اش!
وقتی قرارست عاشق باشی بی گمان او را هم باید دوست بداری.!
تا چهره انسانی را می بینی ته دلت به این فکر می کنی که این معشوقِ معشوق من است. پس دوست می دارمش!
(شاید دلیل آن که پیامبر (ص) نسبت به هدایت مردم حریص بود...)
خوب، افتادیم تو سر پایینی،خیلی از مسائل داره به دنبال این مطلب میاد
چطوربه خودجرات آن را خواهی داد که معشوق معشوقت را (حتی دردل) خوار و خفیف کنی؟
یا با تکبر و فخر به او بنگری! یا خود را برتر از آن بدانی در حالی که می دانی اگر اینگونه باشد از دید معشوق پنهان نخواهد ماند.
همین است که می گویند آن ها که در راه عشق دارای توفیقات بیشتری اند،هرگز به خوداجازه تکبر یا...
را نسبت به سایرین نمی دهند.هر چند به ظاهر از درجه پایین تری نسبت به آنان برخوردار باشند:
تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست
راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش
برای همین داستان موسی و شبان را دروغ می دانم. چون موسی که خود مسلما عاشق است هرگز به خود اجازه توهین به عشق پاک شبان را نمی دهد! یا داستان دروغ است یا آن فرد موسی نبوده!
.فعلا...
