یا مهدی(جمعه 86 آذر 16 ساعت 10:18 صبح )
به نام خدا
با سلام و صلوات به حضرت محمد (ص) و تک تک ائمه (ع) و همین طور همه ی شهدای اسلام و به محضر مبارک آقایمان ، اربابمان و مولایمان حضرت مهدی (عج)
از خدا می خواهم که ظهورش را هر چه زودتر برساند و دیگر اینقدر به طول نیانجامد چون واقعاَ طول کشید این دوران ، یعنی دوران غیبت ارباب ، دورانی که روزهایش می گذرد ، هفته هایش هم همین طور ، ماهها و سالهایش و مردم همچنان تعقل نمی کنند تا کی همین زندگی ، زندگی که اصلاَ برایشان مهم نیست مولایشان در پس پرده غیبت است یا نه ؟ مولایی که زندگی همگیشان را زیر نظر دارد مولایی که برای فرد فرد شیعیانش دعا می کند مولایی که از سختی ها و مشکلات شیعیانش در عذاب است و غصه می خورد ، مولایی که هیچ فرقی نمی کند با جدش از نظر خلق وخو و همین طور مرام و ایمان و مهربانی ، همان مولایی دست پاک و شریفش را با همه ی بی توجهی ما نسبت به ایشان بر سر همه ی ما می کشد و همانند امیرالمومنین (ع) که مردم زمانش رادر آغوش می کشید و بچه های یتیم را نوازش و دلجویی می کرد ایشان هم ما را مورد عنایت و توجهات غیبی خودش قرار می دهد ولی کجایند مردم دانایی که این مفاهیم را درک کنند ، کجایند افرادی که به این سلام و احوالپرسی امام زمانشان ، جواب درست دهند . عزیزان ، کلاس درست و واقعی در روزگار ما همان کلاس امام زمان(ع) است و فرد با کلاس فردی است که زیر پرچم حضرت حجت (ع) زندگی کند آیا با کلاس تر از فردی که در مکتب امام زمانش زندگی کند ، درس بخواند ، کاسبی ، بخوابد ، بخورد و . . .هم فردی است ؟! آیا به نظر شما امام حسین (ع) و یاران مخلصش پس از گذشت 1400 سال هنوز در گودی قتلگاه نیستند و بدن های بی جانشان هنوز در روی زمین بی یاور نیست ، در جواب می گوییم چرا هست زیرا پسرشان بی یاور است و روز را شب و شب را می کند و در حال حاضر تنها تنها ، دعا می کند برای شیعیانشان و آنان را مورد حمایت قرار می دهد ولی از سوی شیعیانش هنوز صدایی نمی شوند مبنی بر کمک رسانی به امام زمانشان ، منظور از کمک همان کمک فرهنگی ، تبلیغاتی ، ایمانی و . . . . است . حال شما ببینید این مردم که این کارها را نمی کنند و از طرفی در زمان محرم فریاد و صدا می کنند که ای کاش در زمان امام حسین (ع) بودیم و کمکش می کردیم ، پس چرا پسرش را تنها گذاشتید و او را به انزوا کشیدید . آیا واقعا این جا نباید فکر کرد و تعقل ورزید آیا نباید این جا کمی از زندگیمان را برای اربابمان خرج کنیم آیا نباید این جا برویم به سمت و سوی دولت و حکومت واحد جهانی حضرت حجت (عج) که تمام ائمه آرزوی دیدنش را داشتند و در روایات بسیار اشاره شده است . عزیزان مولایمان ، پسر فاطمه تنها از عده ی محدودی از شیعیانش جواب لبیک را شنیده و ما بقی مردم به امام زمان (ع) هنوز خوش آمد نگفتند و پسر زهرای اطهر که جانان عالم به فدایش باد را تنها گذاشتند و دائماَ دم از اهل بیت می زنند حال آنکه در عمل چیزی خلاف را ثابت کردند .
مگر نه این است که دست روی دست نهادیم و منتظر ماندیم تا او بیاید و برای ما کاری کند . هر از گاهی برای گشودن گره های کور زندگی که نشاءت(نشئت) گرفته از بی مبالاتی ماست از او استمداد و کمک می طلبیم ؛ غافل از اینکه تمام مشکلات و رنج ها از بی خیالی و بی توجهی ما نسبت به اوست. به خود می بالیم که مهدی(ع) از ماست. اما برایش قدمی بر نمی داریم و هر روز ندیدن را تمرین می کنیم .
باید از خدا بخواهیم که توفیق شناخت حجتش را به ما عنایت فرماید . باید خدا را بسیار شکر کنیم که یک همچنین اربابی برای ما قرار داد از فرزند بهترین انسان ها بطوریکه بهترین خصایل آنها را به ارث برده است .
مهدی جان ، به تو پناه می برم که تو همواره در پناه خدایی
گل نرگس ، تو آنی که توفیق همگانی
یوسف زهرا ، تو نه برتر از انسانی که برترین انسانی و بی نهایت یادآور خدایی
اللهم عجل ظهور مولانا صاحب الرمان (ع) به حق صاحب الزمان (ع)
» کیوان امجدیان
»» حرف شما دوستان( نظر)
لیست کل یادداشت های وبلاگ
